Pytanie nr 4
Przyszła na świat 6 czerwca 1841 roku. Ziunia – bo tak nazywała ją ukochana babcia, już od najmłodszych lat przejawiała talent artystyczny. Niemal całe jej życie upłynęło na Grodzieńszczyźnie. Tam się urodziła i tam też wychowywała do 10 roku życia. Naukę swą rozpoczęła na pensji w Warszawie u sióstr sakramentek, skąd po pięciu latach wróciła w rodzinne strony. Jej życie osobiste nie należało do szczęśliwych biografii. Nie miała sielskiego dzieciństwa, gdyż jej matka – formalistka w sprawach etykiety, nie potrafiła okazać córce uczuć, ojciec zaś zmarł, gdy miała 3 lata. Jej małżeństwo okazało się transakcją majątkową, a nie „związkiem serc”, gdyż należała ona do „najlepszych partii” w okolicy. Szukając prawdziwej miłości, musiała narazić się nawet na bojkot towarzyski, z powodu uczucia do żonatego mężczyzny, męża ciężko chorej kobiety.
Jej fenomenu trudno nie podziwiać, zważywszy na fakt, że pracując na partykularzu – z dala od ośrodków fermentu intelektualnego – i jako kobieta nie mając szans na studia wyższe, odegrała rolę pionierki polskiego pozytywizmu. Z pensji wyniosła znajomość francuskiego i niemieckiego oraz nieco wiedzy na poziomie gimnazjalnym. Całą ogromną resztę zawdzięczała samokształceniu i bibliotece po ojcu z dziełami pisarzy oświecenia.

Dwukrotnie wysuwana do nagrody Nobla, ostatecznie nie otrzymuje jej. Umiera w 1910 roku, 18 maja w Grodnie. Jej pogrzeb stał się okazją do manifestacji narodowej. W wielotysięcznym tłumie idącym za trumną byli przedstawiciele wszystkich warstw społecznych. Oddawano hołd artystce, która jak nikt inny była czuła na ludzką krzywdę i służyła narodowi swoją twórczością. się do pozawizualnej sfery doznań, tą droga wpłynąć dodatkowo na intelekt i uczucie widza.

Jeśli wiesz kto to, wyślij odpowiedź wraz z nr. pytania na:sekretarz@swarzedz.pl

O zwycięstwie będzie decydować czas zgłoszenia poprawnej odpowiedzi. Nagrody będzie można odebrać następnego dnia w sekretariacie Urzędu p. 206.
Lista zwycięzców zostanie ogłoszona na stronie internetowej Urzędu.